λυκήλατος

λυκήλατος, ὁ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) το χέλι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λύκος + -ήλατος (< ἐλατός < ἐλαύνω), πρβλ. θε-ήλατος, τροχ-ήλατος. Το -η- τού τ. οφείλεται στη λειτουργία τού νόμου τής «εκτάσεως εν συνθέσει»].